Verslag van een coachcliënt

Gepubliceerd op 21 februari 2018 om 14:08

Een verslag van een coachsessie, door een cliënt geschreven.

 

Man en Paard

Ik was wat aan de vroege kant met mooi stralend weer. Aan het hek heb ik Donar staan observeren. Met hem zou ik me vandaag gaan bezighouden.Een prachtig donker paard wat graag zijn eigen weg ging. Eigenlijk had hij mij helemaal niet nodig. Misschien om zijn karakter heb ik onbewust of misschien ook niet voor hem gekozen.


Hij projecteerde sommige dingen van mijn karakter precies retour op dat van de afzender.
Daarom was het fijn om te kijken hoe introvert dit paard was. Het karakter van hem lijkt enigszins op dat van mij. No nonsense en altijd precies doen wat je zelf wil of vindt. Immers als weesjongen had je niets en moest je je maar zien te redden. 


Terug naar Donar, hij had mij wel gezien maar gaf eigenlijk geen sjoege.We zijn de roundpen ingegaan, bewust ben ik niet naar Donar toe gegaan omdat ik vond dat hij mij maar op moest zoeken. Vraag is, heb je wel eens op iemand staan wachten die je kent of ziet en die niet naar je toekomt? 
Was het verlegenheid , niks met je te maken willen hebben, of dat je geen contact kon leggen? 
Welnu zo stond ik daar. 


Uiteindelijk kwam Donar naar me toe snoof en rook aan mij. 
Jolanda zei dat ik mocht proberen hem aan te lijnen. Uiteindelijk lukte het maar er stond ook gras in de buurt, ik daag al mijn lieve kinderen uit om een paard van 6oo kilo uit het gras te houden.
Donar reageerde niet op wat rukjes , dus uiteindelijk gaf ik een forse ruk en tegelijk draaide hij zich weg. Voor dat achterste heb ik een heilig ontzag dus ik moest maar even doorpakken met een rukje en weer vrij geven aan het touw. Uiteindelijk won ik het en dat vond ik al heel wat!
Gedwee liep hij met me door de roundpen al zigzaggend en over de brug.


Bijna was ik in juichstemming , toen ik over de balk ging en Donar ernaast "de donder", hij liet me mijn eigen kunstje beleven. Leuk maar het voelde niet goed dus ik herhaalde het zigzaggen en Donar ging uiteindelijk mee over de balk. Ook mocht ik het achteruit parkeren oefenen , het lukte. Eindelijk ontzag (dacht ik).


Met Jolanda en Donar naar het bos wandelen, ook hier kwamen we onderweg gras tegen . Corrigerend toespreken hielp niet dus met lichaamstaal en forse ruk . Al lopend ging Donar steeds harder, hoofd omhoog en paraderen. Er zit geen rem op, dus maar proberen stil te zetten en opnieuw beginnen. Hier komt het spreekwoord vandaan over hardlopers die door willen lopen en zichzelf tegenkomen.

 

De tocht door het bos was heerlijk, Mijn jeugd bij het pleeggezin kwam terug, lekker buiten zijn. Ik genoot samen met het paard.

 

Lieve allemaal, met mijn 70 jaar geniet ik van de paardensessies.
 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.